Jubileum

Gereformeerde Kerkbode. Officiëel Orgaan van de Gereformeerde Kerken der Classis Gorinchem

8e jaargang, onder redactie van S.O. Los, M.A. van Pernis en K. Schilder
Gorinchem (Mij. tot Expl. van Antirev. Bladen in de Alblasserwaard, de Vijfheerenlanden en Omgeving) 1920v
26 (geen paginering) (17 september 1921)

a

U kent Ds. J. v.d. Vlies wel?

Hij is op onze classis de man van den humor. En menschen, die humoristisch aanlegd zijn, hebben een moeilijk leven voor de borst, omdat ze zullen voelen, of achter den rug, omdat ze hebben gevoeld. We hopen, dat het eerste Ds. v.d. Vlies verder moge bespaard blijven, te meer, omdat hij van het tweede al meer dan menigeen de ervaring heeft opgedaan. ’t Leed des levens is hem niet gespaard gebleven. Hij is op wonderlijke wijze tot het predikambt gekomen; maar de wonderen, die God geeft te zien, komen meestal niet langs lijnen van geleidelijkheid. Is U al eens de deur uitgegooid, omdat U in den naam van Jezus Christus binnenkwaamt? Niet? Ik ook niet. Maar Ds. Van der Vlies wel, en dat nog wel in de achterlijke, conservatieve provincie waarin ik geboren ben, een provincie, waarin ze wel om erfenissen en koeien en weidehekjes elkaar uit de deur werpen, maar niet zoo gauw om geestelijke zaken. Wie dáárom uitgeworpen wordt, moet wel áángehouden hebben. Enals dat in Overijsel gebeurd is, wat zal onzen Ds. v.d. Vlies dan wel niet overkomen zijn in Friesland en in Drente!

En nu is Ds. v.d. Vlies neergestreken in den Alblasserwaard en woont te midden van zijn volk onder de boomen van Ottoland. En hij heeft dezer dagen zijn gouden huwelijksfeest gevierd. En mevrouw kon er ook bij zijn; haar gezondheid liet het toe. We willen niet vergeten, dat een kerkelijk blad niet te diep op een huwelijksfeest mag ingaan en vanwege ’t beginsel, dat door den jubilaris altijd zuiver gevoeld wordt, zeggen we dus niet al te veel. Maar een gelukwensch moet me, namens onze lezers, toch uit de pen. Ik weet, dat ze ’t allen met me eens zijn. En al zeg ik ’t zelf: dezen keer weet ik, dat ik er de rechte man voor ben, want wie heeft als ik in het kroonjaar van Ds. v.d. Vlies vlak voor de deur van zijn vroegere huis in Nieuw-Dordrecht door iemand, die meespreken kon, een lofrede op den dominee van Ottoland hooren afsteken van een kwartier lang? Dat is nu eens mijn privilege. Ds. v.d. Vlies, Uw voetstappen zijn nog niet uitgewischt in het hooge Noorden. En zoudt U zóóveel hebben kunnen werken zonder Uw vrouw? ’t Antwoord weten we wel. En daarom wenschen we U van harte geluk en hopen op Uw gezin Gods besten zegen te zien komen in de overblijvende dagen.

K. S.

a. Niet eerder opnieuw gepubliceerd.