Dr W.A. van Es, die wij, zoolang zijn polemiek niet zich zuivert, slechts beantwoorden, wanneer het ons om bepaalde redenen wenschelijk lijkt, heeft in „De Reformatie” van ondergeteekende de uitspraak gelezen dat, indien men de Theologische School zou terugbrengen tot den staat van vóór 1896, ondergeteekende onmiddellijk zou verdwijnen. Dit brengt hem in een artikel, waarin weer veel beweerd wordt, maar niets bewezen, tot de verwonderlijke uitspraak, dat dit „wel lijkt” op den bekenden „stok bij deur”, of op „een nieuw beding”. Hij schijnt dus te meenen, dat iemand, die benoemd is aan een school voor laat ons zeggen lager onderwijs, zonder meer verplicht is ja te knikken, als men op een goeden dag die school opheft en hem verordineert, te werken aan een ervoor in de plaats tredende bewaarschool. Dr v. Es heeft dan andere opvattingen dan ik.
Intusschen is dàt nog niet voor ons een aanleiding om het geval te bespreken. Dit ligt meer in de vraag van Dr W.A. van Es, of men destijds op de synode bij voordracht, benoeming en aanvaarding van het ambt door mij, van dit „voorwaardelijk karakter van mijn ambtsaanvaarding” op de hoogte was gesteld. Het antwoord kan eenvoudig zijn. Natuurlijk wist de synode dit niet. En ik zelf weet het ook niet. En geen mensch weet het, maar alleen Dr van Es fantaseert het. En geen mensch, die lezen kan, en deze zijne gave dan ook gebruikt, zal hem in die dwaasheid volgen. Dr W.A. v. Es beschuldigt liever bepaalde menschen van „gheestelicke achterhoudinghe”, dan dat hij zichzelf eens de oogen uitwrijft, vragende: kan ik nog lezen?
En intusschen laat Dr van Es óók zijn jongste voorafgaande „polemiek”, al was ze „ter nauwernood geboren”, maar weer liggen, „onafgewrocht”. En — zijn voorgaande fouten en onwaarheden laat hij maar weer loopen, ongecorrigeerd.
Tot zoover „De Bazuin”. Zouden die Friezen dat nu allemaal zoomaar gelooven?
K. S.
