Dr W.A. v. Es’ afdoening van een eereschuld

De Reformatie. Weekblad tot ontwikkeling van het Gereformeerde leven

15e jaargang, onder redactie van K. Schilder, C. Tazelaar en J. Waterink,
Goes (Oosterbaan & Le Cointre) 1934-1935
11,95 (14 december 1934)

a

Dr W.A. v. Es schreef (inzake het congres):

Zelfs heeft sedert een classicale kerkbode in het een en ander aanleiding gezien, om ook de beginselvastheid van onze Vrije Universiteit in het publiek in het geding te brengen. En nu willen we gaarne aannemen, dat Prof. Schilder dit zoo niet heeft bedoeld. Maar een scribent van zijn positie draagt niet alleen verantwoordelijkheid voor wat hij met zooveel woorden schrijft, maar toch ook de mede-verantwoordelijkheid voor wat bij zulke wat al te warm gebakerde kerkbode-redacteurs van zijn woorden, de toch weer niet al te ongedachte gevolgen zou kunnen worden.

Ik sta er een weinig anders tegenover. M.i. heb ik |95b| precies gezegd, inhoeverre de V.U. niet, inhoeverre ze wèl met het congres te maken had. Men moet nu niet doen, alsof wat de professoren der V.U. zelf als hun plicht hebben verkondigd, door hen niet geschreven is.

Inplaats van deze mij opgedrongen taak om verantwoordelijkheid te aanvaarden voor wat anderen zeggen (hiermee doel ik niet op het door Dr v. Es bedoelde geval): ik wijs de opdracht rustig af. Zoolang er publicisten zijn, die een zakelijke kwestie onmiddellijk bezien als een kwestie van hun „heilig huisje”, zal het onmogelijk zijn, te voorkomen, dat er òf op onzakelijke wijze gesproken, òf — op onzakelijke wijze gezwegen wordt. Dr v. Es ergert zich aan het eerste. Ik óók aan het laatste.

Indien scribenten, onverschillig van welke „positie”, over fouten, die ze als fouten zien of hebben erkend, opzettelijk gaan zwijgen, wanneer het hun vrienden raakt, doen zij dien vrienden een kwaden dienst, zijn zij oorzaak, dat een kwaad, dat nog kon voorkomen zijn, voortwoekert, en helpen zij de sfeer onzuiver maken.

Al te wàrm gebakerde redacteurs zijn er.

Al te zwóel gebakerde zijn er ook. Er zijn er, die onbeschroomd ongemotiveerde uitvallen doen naar een bepaalden kant, maar op gemotiveerde bezwaren tegen personen aan den anderen kant reageeren door . . . nieuwe ongemotiveerde aanvallen naar dien eersten kant. ’t Is ongezond.

K. S.

a. Niet eerder opnieuw gepubliceerd.