We weten niet, wat er in de toekomst geschieden zal. Of het mogelijk zal zijn plaatsvervangers en opvolgers te vinden of dat het wellicht profijtelijker zal zijn, nu toch de beide hoogleeraren in de geneeskunde de Vrije Universiteit verlieten, de medische faculteit voorloopig (maar dan ook in elk geval voorloopig) te laten schieten en met alle kracht te beproeven vóór 1930 een wis- en natuurkundige faculteit in te richten. Misschien is dat laatste beter, en eerder mogelijk, dat zal in den kring der Vrije Universiteit ernstig moeten worden overwogen.
Dit staat vast, het ideaal laten we niet los. We blijven streven naar een volledige Universiteit op Gereformeerden grondslag. Het zou ongeloof zijn het ideaal prijs te geven, wij die gelooven, dat God de wereld geschapen heeft, durven de wetenschap aan, ook de wetenschap der natuur. We gelooven, dat ondanks vele bezwaren, ook op dat terrein God tot Zijn eer moet komen.
En daarom versagen we niet. |15c|
De Vrije Universiteit heeft meer kwade dagen gekend.
Dilloo ging heen, Hoedemaker ging heen, de beide Lohmans gingen heen. Telkens met een conflict, maar de Vrije Universiteit is het te boven gekomen.
Verschillende hoogleeraren Sillevis Smitt, Biesterveld, Zevenbergen stierven jong, anderen, Woltjer, Bavinck, De Hartog, eer ze den leeftijd hadden bereikt, waarop een professor doorgaans aftreedt.
Toen wij zelf student werden, waren er slechts vijf hoogleeraren.
God heeft echter steeds geholpen en ondanks alle bezwaren bleef de V.U. bestaan en kon ze haar arbeid verrichten.
Zoo zal het, naar we gelooven, ook verder gaan.
Als we slechts gelooven, en niet den moed laten zakken.
Dat mag nooit!
Het zou een zonde zijn bij het werk van den Heere onzen God.
K. S.
