Van de Boekentafel

Gereformeerde Kerkbode. Officiëel Orgaan van de Gereformeerde Kerken der Classis Gorinchem

9e jaargang, onder redactie van S.O. Los, M.A. van Pernis en K. Schilder
Gorinchem (Mij. tot Expl. van Antirev. Bladen in de Alblasserwaard, de Vijfheerenlanden en Omgeving) 1921v
4 (geen paginering) (12 november 1921)

a

In Memoriam. Prof. Dr. H. Bavinck herdacht door een zijner oud-leerlingen, door Ds. J.H. Landwehr. Kampen, J.H. Kok, 1921.

Het geschrift van Ds. Landwehr over Prof. Bavinck draagt een heel ander karakter dan dat, hetwelk, blijkens de aankondigingen, het boek van Dr. Hepp over Bavinck dragen zal. De opzet van het laatste is veel breeder.

Men mag echter niet vergeten, dat het werk van Ds. Landwehr op zichzelf wil bezien worden, zonder vergelijking. Dat is zijn recht. De schrijver zegt zelf: „In de volgende bladzijden moet men niet zoeken een volledige biografie, ook niet een poging om de groote beteekenis van den overledene voor de godgeleerde wetenschap te beschrijven.” Dit laatste — zelfs nog meer — ligt in de bedoeling van Dr. Hepp. Daartegenover wil Ds. Landwehr geven „een woord uit het hart geweld.”

Zoo blijft er dus plaats voor het werk van Ds. Landwehr naast dat van Dr. Hepp. Men behoeft niet het ééne voor het andere weg te laten, want ze bedoelen beide iets aparts.

Het geschrift van Ds. Landwehr is in warmen toon gesteld. Meer dan één treffende bizonderheid uit het leven van den ontslapene wordt gegeven. In 80 blz. wordt een vlot geschreven overzicht van Bavincks leven en werk gegeven. En het is alles een: in memoriam. Dat wil zeggen: liefde en vereering spreekt zich uit; critiek wordt niet bedoeld en ontleding niet gegeven. Boven alles ’n woord van stille vereering, van warmen dank werd beoogd. En dat heeft Ds. Landwehr ongetwijfeld gegeven. Wie dit werk leest, zal ongetwijfeld, gelijk de schrijver zelf op bl. 79 dat hoopt, met temeer belangstelling grijpen naar een boek, dat over den ontslapene nog meer ons geeft. Want Ds. Landwehr heeft den toon gevonden, die voor Bavincks persoon en werk de belangstelling levendig houdt.

K. S.

A. Klein Haneveld, De Sabbatdag en de eerste dag der week. Uitgave van J.N. Voorhoeve, ’s Gravenhage.

Een boekje dat ongetwijfeld ernstig en eerlijk bedoeld is. Toch kunnen wij het niet aanbevelen. Daarvoor is het teveel „leekenwerk”. Er staan beweringen in, welker consequenties ons van de gereformeerde gedachte afvoeren; over sommige Schriftuurplaatsen wordt een meening ten beste gegeven, die met de resultaten eener ernstige exegese in strijd komt en daarom de argumentatie vóór den christelijken Zondag verzwakt. Om nog te zwijgen van de ook hier niet ontbrekende vergeestelijking van onderdeelen van Israëls schaduwendienst, die allen grond missen. Dit boekje kan niet naast de Geref. Sabbaths-lectuur gelegd worden, doch staat in sommige dingen er tegenover, soms zonder het te bedoelen. Dat laatste is juist het ergste, want het bewijst den niet-wetenschappelijk doordachten opzet. Dit is jammer, want de toon en de bedoeling zijn zeer sympathiek.

K. S.

a. Niet eerder opnieuw gepubliceerd.