Dr. A. Kuyper †

Gereformeerde Kerkbode. Officiëel Orgaan van de Gereformeerde Kerken der Classis Gorinchem

8e jaargang, onder redactie van S.O. Los, M.A. van Pernis en K. Schilder
Gorinchem (Mij. tot Expl. van Antirev. Bladen in de Alblasserwaard, de Vijfheerenlanden en Omgeving) 1920v
4 (geen paginering) (13 november 1920)

a

Dr. Kuyper is niet meer.

Maar hij leeft voort in de harten. En zijn woord drong door tot de geesten.

Wij kunnen van dezen reus in ons kleine blaadje niets zeggen, dat hem niet te kort zou doen. Daarom zwijgen we in stille ontroering over zoo veel groots, dat zijn werkzame geeft heeft tot stand gebracht.

Vijanden hebben gezegd, dat zijn sterfbed niet gemakkelijk zou zijn. Maar de uitkomst leert, dat alleen liefde scherp ziet en dat dus de haat nooit kan profeteeren. Wie zijn levensgeheim niet kende, kòn ook zijn stervensmysterie niet ontsluiten. Maar open naar God lag de binnenzijde van zijn leven; in zijn woord sprak het hart; en in zijn hart sprak het Woord. Ook in zijn sterven. En God alleen is groot. Door Hem is het, dat de liefde sterker is dan de dood en dat de mystiek der ziel ook bij dezen grooten denker en dezen geweldige in de praktijk niet begraven is noch verstikt.

Zal zijn werk zich oplossen in nevel, gelijk voorspeld werd?

Neen. Het is, voor hij heenging, geïncarneerd in duizenden.

Dezer dagen vierde in Gorcum een jongelingsschare feest. Jubileum nog wel. ’t Lustrum der jongelingen. En op ’t programma stond ook veel luimigs; humor zou spreken in woord en spel. Maar toen ze wisten, dat de schaduw van Dr. Kuypers sterven zou hangen over hun feest, toen hebben ze zelf, zonder aandrang van buiten, de herdenking gehandhaafd, maar scherts en luim en boert van hun programma geweerd. Zal dat Troelstra gebeuren? Of Wijnkoop?

Wie gelezen heeft, hoe in onze dagen bij de ongeloovige wereldprofeten de begrafenisdag als reclamedag gebruikt wordt voor oproer en meeting, die zal zich verblijden over jonge menschen, die geheel spontaan, als Gods majesteit bij dezen doode spreekt, de natuur niet verkrachten, maar den ernst evenmin.

Hier is een leider heengegaan, van wiens doodbed nog leiding uitgaat. En om hem heen staan duizenden, die, als onze Gorcumsche jongelingen, toonen te begrijpen dat hèm te volgen nog wat anders is dan zijn leuzen na te spreken, uit te krijten zijn gevleugelde woorden. Zulke werkers hebben niet vergeefs geleden.

En wie hem zóó weten te eeren, die eeren zichzelf. Zij groeien op om straks te vervolgen, wat hij begon. Neen, Gods werk in dien groote is niet verloren.

K. S.

a. Niet eerder opnieuw gepubliceerd.