Ten afscheid

Gereformeerde Kerkbode van Delft

13e jaargang
1925v
31 (geen paginering) (3 oktober 1925)

a

Het zij mij vergund, bij mijn vertrek uit Delft voor het laatst langs dezen weg een afscheidswoord te spreken tot de gemeente. Temeer grijp ik deze gelegenheid aan, omdat het karakter van den dienst des Woords verbiedt, het persoonlijk element naar voren te brengen, ook in een afscheids-prediking, die, al is ze de laatste, toch het Woord heeft te bedienen. Wat ik daarom toen niet al te zeer op den voorgrond wilde stellen, moge mij nu van het hart.

Ik dank de gemeente, ook namens mijn gezin, voor de zeer vele blijken van liefde en saamhoorigheidszin, welke telkens ons gegeven zijn op zoo ondubbelzinnige wijze. Ik dank haar, dat zij, door de houding, die zij toonde in te nemen tegenover den dienst des Woords, inzonderheid ook in de bloeiperiode, die wij met eigen oogen mochten aanschouwen, ons als predikanten en dus ook mij zelf, den grondslag heeft gelegd voor een ambtelijk werk, dat mij de mooiste uren van mijn predikantsleven tot nu toe heeft opgeleverd. Ik zeg dit laatste in volle oprechtheid en te meer kàn ik dat zonder misverstaan te worden, zeggen, omdat, wie den strijd van alle geestelijk werk kent, weet, dat de schoonste uren slechts daar slaan, waar ook de zwaarste zijn doorleefd. Misschien is dàt wel, wat het meest mijzelf achterblijft: in de groote kerk van Delft heb ik de ontzaglijkheid van het ambt het meest in haar consequenties ervaren; en dat geeft ook altijd de heerlijkste momenten, als het werk zich handhaven en bevestigen kan door al de moeiten van tijdsverdeeling en werkregeling heen.

Ik dank allen, die mij droegen in mijn ambtelijke gebreken; ik dank allen, die het geestelijk contact hielpen tot stand brengen, dat inzonderheid de bediening van het Woord Gods noodig heeft. Ik dank bovenal mijn God; die mij te Delft heeft laten zien, hoe, óók onder allen voortgang van zonde en gebrek, Zijn werk zich voortzet en schoone vruchten wint voor Zijn koninkrijk. En met belangstelling en liefde zal ik den loop der dingen ook in de toekomst volgen. De afstand is niet groot.

K. S.

a. Niet eerder opnieuw gepubliceerd.