Kerkelijke procedure

De Bazuin. Weekblad ter bevordering van de belangen van de Gereformeerde Kerken in Nederland. Officieel orgaan van de Theologische School te Kampen

73e jaargang, onder redactie van H. Bouwman, Kampen (J.H. Kok) 1925
nummer 25 (geen paginering) (19 juni 1925)

a

Een lezer heeft zich afgevraagd, waarom in deze rubriek met geen woord nog is melding gemaakt van een kerkelijke zaak met betrekking tot een onderzoek naar de leer van één onzer predikanten, niettegenstaande andere bladen daar over nog al het een en ander gemeld hebben. Hij meent, dat onze kerkelijke pers wel eens wat te veel verzwijgt.

Ik antwoord daarop, dat ik de kwestie anders stel. Ik geloof niet dat De Bazuin te veel verzwijgt, maar dat de liberale pers (daarover loopt het in dit bepaalde geval) wel eens te veel spreekt; en ik gevoel geen behoefte, daarachter aan te komen zeulen met nieuwtjes. Zoolang onze eigen kerkelijke vergaderingen het raadzaam achten, in comité te vergaderen, acht ik het niet minder dan onfatsoenlijk, dat andere bladen zich met de zaak bemoeien; het is niet netjes, achter iemands deur te staan luisteren, om wat hij niet publiek hebben wil, toch aan de groote klok te hangen. En in den regel is dat ook erg onbarmhartig. De menschen klagen zoo vaak, dat de gereformeerden zoo hard en zoo stroef zijn; kijk maar eens naar die nare tucht! Maar ik geloof, dat de menschen, die van een bepaald persoon, terwijl de zaak nog hangt, alles in de krant zetten, wat ze maar te weten kunnen komen, erg onbarmhartig zijn voor hem en onbehoorlijk tegenover de kerken. Komt het been in het gelid, wat de kerkelijke behandeling altijd hoopt, als het goed is, en zooals wij ten volle aannemen mogen, dan heeft de betrokkene alleen maar onaangenaamheid te wachten van die publicaties. Maar het blijkt altijd weer, in de kwestie Netelenbos b.v., dat de barmhartigheden der gereformeerdenverklikkers wreed zijn. Daarom zwijgen we, totdat de kerkelijke vergaderingen zelf spreken. Eerder achten wij het kortweg oneerlijk, ook al omdat we wel kunnen beweren, maar niet bewijzen. Natuurlijk veroordeelen wij daarmee niet onze nieuwsbladen, voorzoover die een eenmaal publiek gemaakte zaak ook tenslotte vermelden. Voor die bladen, wier karakter van een kerkelijk orgaan verschilt, staat de zaak anders, al zouden we ook daar op voorzichtigheid willen aandringen.

K. S.

a. Niet eerder opnieuw gepubliceerd.