Hoofdstuk V. Naar Iowa

De tijd van mijn eerste verblijf in Grand Rapids was weldra verstreken. Woensdagochtend 29 Juni vertrok ik met Rev. H. Beets naar Iowa.

De reis liep eerst met de electrische tram, door de Hollandsche kolonie, naar Holland, vanwaar wij met de stoomboot over het meer van Michigan zouden gaan naar Chicago. Het Michiganmeer, 590 voet boven den zeespiegel, is het grootste meer in de Vereenigde Staten. Het is eigenlijk een groote binnenzee, 360 Engelsche mijlen of 120 uur lang, 180 mijl breed, terwijl de grootste diepte 900 voet bedraagt. Geweldig kan het hier soms stormen en herhaaldelijk is het gebeurd dat een der groote passagiersbooten, tengevolge van de verraderlijke rukwinden, met man en muis vergaat. Wij deden de tocht bij kalme zee en heerlijk weder, zoodat wij, heerlijk verfrischt door de koele zeelucht, tegen den avond in Chicago aankwamen.

In den laten avond van Woensdag 29 Juni verlieten wij Chicago van het Illinois Central Depot. De weg |31| loopt door het noordelijk deel van Illinois, een rijke landbouwstreek, maar overigens een vrij eentonig tafelland.

Het is een genot op de verre tochten door dit breede land, dat men steeds gebruik kan maken van een slaapwagen. Deze slaapwagens worden alle gefabriceerd te Pullmann, een fabrieksplaats vlak bij Chicago, een deel van groot-Chicago. Het plaatsje is gebouwd door de Pullmann Palace Car Co., en is een model stadje, artistiek aangelegd. Het telt ruim 12000 inwoners, die bijna allen aan de fabrieken verbonden zijn. In de groote werkplaatsen worden per jaar ongeveer 150 slaapwagens, 500 gewone passagiersrijtuigen en 12000 vrachtwagens vervaardigd, vertegenwoordigende ongeveer een waarde van twaalf millioen dollars.

Zulk een Pullmann sleepingcar (slaapwagen) is bijzonder groot en praktisch ingericht. Aan het eene eind van zulk een rijtuig is een gezelschap en toiletkamer voor de vrouwen, aan het andere einde een voor de mannen. Daarnaast bevinden zich een of twee kamers voor 3 personen, waarvan de reizigers met bijbetaling gebruik kunnen maken, terwijl midden in de groote afdeeling is voor 24 personen. Een gang loopt midden door de afdeeling, en aan weerszijden bevinden zich 12 zitplaatsen. Is de tijd voor de nachtrust aangebroken, ’s avonds om 9 à 10 uur, dan worden de zitplaatsen door den neger-portier veranderd in bedden, een boven- en een onderbed. Een dik groen gordijn wordt gehangen voor de slaapsteden, zoodat in de eene middenafdeeling 24 personen geheel vrij en ongehinderd zich kunnen nederleggen op een uitstekende matras en onder goede dekens. De portier houdt getrouw de wacht, wekt de |32| reizigers wanneer het voor hen de tijd is van uitstappen, poetst de schoenen en is hun verder zooveel mogelijk behulpzaam.

Toen wij des morgens ontwaakten en opgestaan waren, waren wij de velden van Illinois bijna doorgespoord en naderden Dubuque, aan den grens van Iowa. De morgendamp hing nog over de velden, toen wij gingen over de lange brug van den Mississippi.

Wees gegroet, gij „vader der wateren,” machtige hart- en levensader, die, ontspringend aan de ijsmeren van Noord-Minnesota en neer dalend van de hoogten der Rocky Mountains, overal leven en vruchtbaarheid verspreidt, die groote handelsvloten draagt op uw breeden rug, en die de schatten des lands afvoert naar verschillende havens.

De Mississippi wordt terecht door den Amerikaan geroemd als de grootste der rivieren van de wereld. Haar oorsprong nemend aan de grenzen van Canada en in het Rotsgebergte, stuwt de rivier, nog een smalle stroom, haar wateren eerst noordoostelijk, buigt zich weldra naar het zuidoosten, met vele bochten en krommingen, snelvlietend en springend over de rotsen. Weldra verbreedt zich de stroom, wijken de rotsen en heuvelrijen eenigszins terug, en worden zijne oevers al meer bewoond. Van St. Paul tot St. Louis zijn de oevers zeer bedrijvig en schoon, De schilderachtige boschjes en landhuizen op de heuvelachtige zoomen, fabrieken en nijvere steden weerspiegelen zich in den zilveren stroom.

Op het water is het al leven en beweging, tot na de vereeniging met de Missouri bij St. Louis de wateren geel en troebel worden, en de rivier, een binnenzee gelijk, rustig tusschen de eentoonige oevers voortstroomend, en langzaam afdalend, haren ontzaglijken watervoorraad bij |33| New-Orleans instort in de Golf van Mexico. De lengte van deze rivier is 2616 Engelsche mijlen, of gemeten van den mond van den Missouri af 4190 mijl, of bijna 1400 uur, terwijl de breedte van den stroom van St. Paul af gemiddeld 3000 voet, soms een à anderhalve Engelsche mijl bedraagt.

Bij Dubuque spoorden wij Iowa binnen.

Iowa, door de Amerikanen uitgesproken Aiowee, is een woord van Indiaanschen oorsprong, en beteekent „het schoone land”. Men verhaalt dat een bende Indianen, komend van het Oosten, de groene velden van Iowa aan de overzijde van den Mississippi aanschouwend, in verrukking uitriep: „Iowa! Iowa!”

Zeker is het, dat eens ook in Iowa Indianenstammen woonden. Bekend is de Black Hawk War (de Zwarte Havik’s oorlog). In 1804 had men de hoofden van den stam van den zwarten Havik eerst dronken gemaakt en hen toen een stuk laten teekenen, dat zij al hunne landerijen aan den oostelijken oever van den Mississippi, 700 mijlen lang, afstonden voor een jaargeld van duizend dollars. Toen men in 1831 het land begon in cultuur te brengen, geraakte men in botsing met de Indianen. Het opperhoofd Black Hawk dreigde bloedig wraak te nemen, maar daar hij voor de overmacht der militie van Illinois moest bukken, vluchtte hij met een deel Indianen, de Sacs en de Fox (Zak en Vos Indianen), over den Mississippi en verdrong daar de oude Indiaansche bewoners. Maar ook zij werden op hun beurt weldra uit het „schoone land” verdrongen, wijl de blanken Iowa voor zich opeischten. |34|